O wizycie w poradni należy poinformować dziecko z wyprzedzeniem, aby mogło się zastanowić, zadać ewentualne pytania.

Należy mówić dziecku prawdę. Nie warto opowiadać, że idzie do cioci lub do lekarza, ponieważ gdy dziecko odkryje prawdę może czuć się niepewne i rozczarowane.

Nie należy traktować wizyty w poradni jako sposobu na przywołanie dziecka do porządku, jako karę za złe zachowanie czy oceny. Taka postawa może przełożyć się na zachowanie dziecka w trakcie diagnozy. Może być spięte, wystraszone, może mieć trudność z zaprezentowaniem swojej wiedzy i umiejętności.

Warto poinformować dziecko z kim się spotka i w jakim celu. Informacje należy dostosować do wieku dziecka, tak aby była dla dziecka zrozumiała np. pani logopeda uczy dzieci poprawnej wymowy i będzie chciała usłyszeć jak mówisz.

Nie powinno się mówić dziecku, jak powinno zachowywać się podczas wizyty. Dla diagnosty ważne jest, aby zobaczyć typowe zachowanie dziecka. Jeżeli dziecko reaguje złością lub płaczem na wykonanie zadania, ważne jest, aby diagnosta mógł to zaobserwować.

Podczas badania w poradni rodzic oczekuje na dziecko w poczekalni. Warto zapewnić dziecko o swojej obecności.

W dniu badania dziecko powinno być wyspane i wypoczęte, powinno zjeść lekki posiłek oraz przyjąć leki, jeżeli takie zażywa. Prowadzone badania mogą potrwać kilka godzin, dlatego warto wyposażyć dziecko w napój oraz lekki prowiant.

W przypadku wystąpienia objawów choroby (gorączka, katar, kaszel, ból brzucha) należy skontaktować się telefonicznie z poradnią i odwołać wizytę.

Na wizytę w poradni należy zabrać ze sobą opinię o sytuacji dydaktyczno- wychowawczej ucznia, zeszyty szkolne, materiały ćwiczeniowe (jeżeli dziecko takie posiada), karty wypisowe ze szpitali, informacje o leczeniu specjalistycznym, zaświadczenia lekarskie specjalistów dotyczące postawionych rozpoznań, okulary korekcyjne bądź aparat słuchowy (jeżeli dziecko jest w nie zaopatrzone).