Do poczytania...dla rodziców i nauczycieli
Żyć i przetrwać w szkole
-
Brak entuzjazmu do pracy lub niestabilność uczuć.
-
Uczucie, ze "coś" co dotychczas było w pracy atrakcyjnym wyzwaniem, gdzieś zniknęło.
-
Uczucie, iż czynności, które dotychczas były wykonywane z "naturalnym" entuzjazmem, nagle stały się zadaniami wykonywanymi pod wewnętrznym przymusem.
-
Zwlekanie z wykonaniem czynności, które dotychczas były realizowane.
-
Irytacja z powodu nawet drobnych odchyleń od oczekiwań w zachowaniu się uczniów.
-
Rozprzestrzenianie się stanów frustracji z sytuacji pracy na sytuację rodzinną, społeczną.
-
Wzrost dystansu wobec uczniów.
-
Wzrost dystansu w stosunku do współpracowników( np. stronienie od wspólnego spędzania przerw w pracy).
-
Zmiana w sposobie zwracania się do uczniów.
-
Wzrastająca chęć do brania zwolnień chorobowych.
-
Wzrastające podczas pracy złudzenie jakby to by to było gdzie indziej.
-
Uskrajnienie reakcji na zachowanie uczniów, jak np. zachowanie kamiennego spokoju, wybuchu złości i agresji.
-
Narastanie uczucia, iż uczenie dzieci to daremny trud oraz ,że nikt nie jest w tym stanie nic zrobić.
-
Uczucie demobilizującego zmęczenia po powrocie z pracy do domu bez specjalnego powodu.
-
Ciągłe powtarzanie się drobnych dolegliwości zdrowotnych.
-
Niemożność pozostawiania pracy w pracy, czyli zabieranie części pracy do domu.
-
Sprzyjanie osobom, które w pracy lub w towarzystwie lubią narzekać na pracę.
-
Istotne zmiany w sposobie zaspokajania "potrzeb relaksu", takie jak sięganie po kieliszek, niechęć do wychodzenia z domu, niechęć do udzielania się w towarzystwie lub w działalności społecznej.
-
Zaburzenie snu - np. trudności z zaśnięciem, wczesne budzenie oraz uczucie zmęczenia po przebudzeniu.
-
Zmiany w zdrowym sposobie odżywiania się- np. brak lub nadmiar apetytu.
-
Pozytywne nastawienie – najważniejsze znaczenie dla skutecznego radzenia sobie ze stresem ma nasz umysł i to, jakie mamy przekonania.
-
Relaksacja i oddychanie – relaksacja połączona z rytmicznym oddychaniem szybko uspokaja i odświeża.
-
Zdrowe nawyki żywieniowe – istotą jest poznanie i zrozumienie podstawy racjonalnego odżywiania.
-
Aktywność fizyczna – znalezienie dla siebie odpowiednich form aktywności fizycznej i systematyczne ich podejmowanie pomaga w uwalnianiu się od stresu fizycznego i psychicznego.
-
Gospodarowanie czasem – panowanie nad czasem zapobiega temu, by brak czasu zawładnął nami i sprawił, że czujemy się zestresowani.
-
Asertywność – pomaga panować nam nad życiem, unikać stresu negatywnego, a także nie wywoływać go u innych.
-
Akceptuj życie i swoją pracę - ich negowanie, wrogość w stosunku do nich zniszczą przede wszystkim ciebie
-
Bądź optymistą - pesymizm pozbawia energii życiowej
-
Nie mów, że masz pecha - kto w to wierzy znajdzie w swym działaniu potwierdzenie, gdyż negatywne nastawienie działa na zasadzie samospełniającego się proroctwa
-
Wyciszaj złe myśli - gdyż one paraliżują i prowadzą do niepowodzeń
-
Planuj swoją pracę na dłuższy okres - człowieka pozbawionego celów perspektywicznych załamują pierwsze i stosunkowo nieistotne niepowodzenia
-
Nie narzekaj - powszechność tego zjawiska jest naszą wielką słabością, wprawdzie przynosi ulgę, ale nie zapewnia zmian na lepsze
-
Duże cele rozłóż na mniejsze - wyznacz sobie pewne etapy działania w planowanej karierze zawodowej i w życiu rodzinnym, łatwiej będzie je realizować
-
Codziennie zaplanuj sobie jakąś radość
-
Koncentruj się na tym, co w danej chwili robisz - wykonywanie aktualnej pracy w pośpiechu i uznanie jej za mało ważne wobec dalszych działań może spowodować, że całe życie i praca są ciągiem nieważnych i nie dających zadowolenia czynności
-
Dbaj o swój wygląd
-
Naucz się słuchać innych - spostrzeżesz wówczas, że łatwiej jest radzić sobie z własnymi problemami oraz rozwiązywać te, które stają się źródłem licznych trudności
-
Dostrzegaj pozytywne cechy swego otoczenia
-
Nie traktuj niepowodzeń zawodowych jako osobistej klęski, ucz się dystansu. Ludzie sukcesu nie znają pojęcia "przegranej" tylko mniejszej wygranej
-
Nie zajmuj się zbytnio tym, co pilne, rób to co jest ważniejsze - unikniesz wielu stresów, związanych z nieustannym bałaganem i pośpiechem, staniesz się bardziej efektywny
-
Zapewnij sobie pozytywne relacje z podwładnymi i współpracownikami
-
Okazuj pewność siebie
-
Podejmuj ryzyko
-
Ważny jest obraz samego siebie, należy dobrze poznać swoje ograniczenia i słabości, ale też zdać sobie sprawę ze swoich zdolności i talentów, dostrzec własne osiągnięcia – dzięki temu można realizować siebie w pracy.
-
Warto znaleźć w swoim otoczeniu kogoś, kto nas wysłucha, omówi z nami problemy i trudności – może to być np. współpracownik, ale też ktoś nie związany ze środowiskiem, ważne by była to osoba, której ufamy.
-
Dobrze jest planować rytm i tempo działań, dopasowywać aktywność do sytuacji, pory dnia, stopnia skomplikowania zadania, warunków otoczenia itp.
-
Należy zwracać uwagę na umiejętność relaksowania się, dbałość o poprawę zdrowia i kondycji fizycznej.
-
Trzeba starać się, by nie wykonywać pracy w czasie wolnym, który można poświęcić na odpoczynek, kontakt z rodziną, przyjaciółmi.
-
Dobrze jest rozwijać zainteresowania pozazawodowe, zapobiega to przenoszeniu spraw ze szkoły do domu, pomaga czynnie odpoczywać.
-
Patrzeć na cele w sposób realistyczny tzn., aby ich realizacja zależała od
nauczyciela, -
Być elastycznym tj. Patrzeć na problemy z różnych perspektyw,
-
Być świadomy swoich braków i akceptować własne ograniczenia,
-
Być wrażliwy na własne potrzeby- fizyczne, psychiczne emocjonalne, duchowe i społeczne,
-
Dbać o własne ciało - ćwiczyć tak, jak potrafimy, wypoczywać i utrzymywać dietę
-
Podejmować nowe wyzwania,
-
Zwracać uwagę na drobne radości codziennego dnia,
-
Tworzyć satysfakcjonujące relacje z innymi,
-
Mieć poczucie humoru,
-
Pamiętać, że istniejemy również poza pracą.
JEŚLI KAŻDY Z NAS ZDA SOBIE SPRAWĘ , IŻ PROBLEM WYPALENIA SIĘ MOŻE DOTKNĄĆ KAŻDEGO NAUCZYCIELA, WCZESNA PROFILAKTYKA I UKIERUNKOWANE DZIAŁANIE POZWOLI NA WYELIMINOWANIE TEGO ZJAWISKA.
Oto dziewięć metod na „WYPALENIE ZAWODOWE” wg Jay Haley`a
I TY możesz sobie zafundować syndrom wypalenia zawodowego
-
Pracuj długie godziny - szczególnie nocą i w soboty. Próbuj pracować we wszystkie święta.
-
Przyjmuj wiele trudnych wyzwań i realizuj je jeden po drugim, najlepiej trzy lub cztery po kolei. Myśl o nich nawet, gdy nie jesteś w pracy - przy obiedzie i o trzeciej nad ranem to dobra pora.
-
Na wakacje zabieraj ze sobą czasopisma i książki profesjonalne do czytania i sprawdzaj codziennie pocztę elektroniczną.
-
Czytaj stale ten sam, stary materiał. Jeżeli jesteś zorientowany strategicznie, albo strukturalnie albo behawioralnie, albo analitycznie, albo na rozwiązywanie problemów, pozostań lojalny wobec swoich idoli. Nie wierz, że ktokolwiek inny mógłby posiadać jakąś wartościową ideę.
-
Opieraj swoje poczucie własnej wartości wyłącznie na pracy. Nie poszukuj życia osobistego; twoi uczniowie za bardzo ciebie potrzebują
-
Nie wydawaj w ogóle pieniędzy na przyjemności - po co miałbyś chcieć być w przyjemnym nastroju przez cały dzień?
-
Uwierz, że możesz być zwycięzcą w każdym przypadku dotyczy to nauczyciela stażysty, kontraktowego, mianowanego, dyplomowanego czy też profesora, bierz się ostro do roboty. I pamiętaj, jeśli nie ma awansu, to jest twoja wina!
-
Nie bądź ambitny. Nie ogłaszaj się ani nie myśl o otwarciu prywatnej szkoły, ani nie myśl o zwiększeniu swoich dochodów - to jest dla ludzi interesu.
-
Przeżywaj swoje życie bez przyjaciół, kochanków lub rodziny. Jeśli przypadkowo założyłeś rodzinę, to ją ignoruj. Jeśli jesteś samotny, to nadal szukaj Pani Ideału lub Pana Ideału - nawet jeśli zajmuje ci to całe życie. Nigdy nie stawiaj tylko na człowieka.
-
Dieta
-
Planuj
-
Odpocznij
-
Angażuj się, ale nie zanadto...
-
Stosuj nagrody
-
Co zyskuję, czyli autosugestia…
-
Relaksuj się
- Ćwiczenia oddechowe – ćwiczymy oddech przeponowy, wolny wdech do wewnątrz i bardzo wolny wydech ( nawet do 10 sekund) bez poruszenia klatki piersiowej. Oddychania takiego najłatwiej nauczyć się w pozycji leżącej. Ćwiczący kładzie jedną rękę na brzuchu (w dolnej części klatki piersiowej), a drugą - na górnej części klatki piersiowej. Przepona przesuwając się przy wdechu do dołu wywiera nacisk na brzuch, który się uwypukla, przy wydechu przepona wraca do swego położenia poprzedniego, tzn. unosi się, a brzuch opada. Uwaga! Ćwiczenie nie może być przeprowadzone zbyt długo, gdyż prowadzi do hiperwentylacji, a konsekwencji do omdlenia.
- Trening autogenny Schultza – technika polegająca na wywołaniu poprzez autosugestię doznań podobnych do stanu hipnozy oraz wewnętrznej medytacji. Podczas treningu autogennego ćwiczymy m.in. odczuwanie: ciężaru rąk i nóg, ciepła, regulację pracy serca.
- Muzykoterapia – najlepiej wpływa na nas muzyka klasyczna, możemy także skorzystać z profesjonalnych nagrań zawierających odgłosy natury lub takie, gdzie jesteśmy „prowadzeni” przez lektora.
-
Dekompresja
-
Szukaj wsparcia
-
Wprowadzaj zmiany