Jak chronić dzieci przed uzależnieniem od alkoholu?
- silna więź z rodzicami
- zainteresowanie nauką szkolną
- regularne praktyki religijne
- poszanowanie prawa, norm, wartości i autorytetów
- przynależność do konstruktywnej grupy rówieśniczej
Drogi Rodzicu!
- Pielęgnuj więzi rodzinne (spotkania całą rodziną i z każdym dzieckiem osobno). Rozwijaj poczucie rodzinnej tożsamości.
- Rozmawiaj ze swoim dzieckiem (na wszystkie trudne tematy, również dotyczące środków uzależniających). Spróbuj przyjąć jego punkt widzenia, nie staraj się udowodnić, że jesteś wszechwiedzący. Rozumienie jest ważniejsze niż pouczanie.
- Naprawdę słuchaj tego, co ono mówi. Sytuacja nie zawsze wymaga natychmiastowego działania, czasami wystarczy po prostu wysłuchać. Zachowuj tajemnicę – inaczej przestanie ci ufać.
- Pomóż dziecku dobrze czuć się ze sobą.
- pokazuj dziecku, że je kochasz (słowem, gestem)
- poproś, żeby ci powiedziało, co interesującego moglibyście robić razem - weź pod uwagę jego pomysły i propozycje, a będzie czuło się ważne w twoich oczach
- dziecko ma prawo się pomylić – jeśli popełni błąd ,,nie wychodź z siebie” , pomóż i pokaż mu, jak go naprawić
- krytykuj zachowanie, a nie człowieka (zdecydowanie i stanowczo, ale również z miłością i troską)
- pomóż dziecku poczuć się odpowiedzialnym ( za jakąś ważną rzecz, na jego miarę), to buduje jego wiarę we własne siły
- chwal dziecko jak najczęściej, głównie za wysiłek, a nie jedynie za efekt
- naucz dziecko relaksować się i twórczo przezwyciężać stres
- pozwól mu mieć swoje zdanie (to element niezbędny w rozwoju) – tylko wtedy będzie możliwa swobodna i otwarta dyskusja
- Pomóż dziecku zbudować jasny system wartości – to da dziecku odwagę podejmowania samodzielnych, dobrych decyzji umożliwiających przeciwstawienie się presji kolegów.
- Bądź dobrym modelem i przykładem:
- pokaż dziecku, że można spotkać się z przyjaciółmi i dobrze bawić bez alkoholu
- nie wyśmiewaj się z niepijących, a nawet doceń wartość abstynencji
- nie pij w nieodpowiednich okolicznościach
- nie chwal się przed dziećmi, że masz „mocną głowę”
- nie bagatelizuj cudzych problemów alkoholowych
- nie opowiadaj żartów związanych z alkoholem
- nie częstuj dziecka alkoholem i nie pozwól, by robili to inni członkowie rodziny lub znajomi
- nie proś dziecka, aby kupiło ci alkohol ( w jakiejkolwiek postaci), nalało, otworzyło butelkę lub zrobiło koktajl
- pokaż jak odmawiasz, a jeśli chcesz wypić ze znajomymi, umiej zakończyć we właściwym momencie
- Zachęcaj dzieci do rzeczy zdrowych i twórczych – najlepiej jeśli czasem też zrobicie coś wspólnie.
- Pomóż dziecku nawiązać i rozwijać relacje z pozytywną grupą rówieśniczą.
- Ustal i przekaż dziecku jasne i spójne zasady dotyczące alkoholu i innych substancji uzależniających oraz konsekwencje ich nieprzestrzegania.
- Pomóż dziecku radzić sobie w sytuacjach nacisku ze strony kolegów.
- Porozmawiaj z rodzicami innych dzieci i wyraź jasno swoje oczekiwania, aby na ich wspólnych spotkaniach nie był obecny alkohol.
- Wiedz jak postąpić, gdy coś podejrzewasz – naucz się rozpoznawać „sygnały ostrzegawcze” i dowiedz się, do kogo możesz zwrócić się o pomoc. Porozmawiaj o tym ze współmałżonkiem. Wspólnie przeprowadźcie rozmowę z dzieckiem i zastosujcie wcześniej ustalone konsekwencje.
Jak pomóc dziecku radzić sobie z zachętami i presją rówieśników?
- Uświadom dziecku i przekonaj je, że właśnie odmawianie jest oznaką dorosłości i luzu, a nie uległość rówieśnikom.
- W różnych okolicznościach ucz dziecko umiejętności odmawiania i wyrażania różnic dotyczących ich opinii w taki sposób, który dla innych jest możliwy do zaakceptowania np.„Nie, dziękuję mamo. Nie chcę iść na spektakl z tobą i z ojcem. Ma do mnie wpaść kolega”. ”Mam trochę inny pogląd na tę sprawę niż wy…”
- .Wcześniej omów z dzieckiem, jak unikać lub radzić sobie z „punktami zapalnymi”, czyli sytuacjami, w których ryzyko picia jest największe.
- Pomóż dziecku, jak się ma zachować asertywnie, gdy ktoś proponuje alkohol. Może skorzystać z następującego ABC:
- Sprawdzam, czy ta propozycja jest dla mnie dobra
Zadaję sobie pytania:
- czy to jest zdrowe i bezpieczne?
- co rodzice powiedzieliby na to?
- jak będę się czuł, gdy to zrobię?
- czy to zgadza się z moimi wartościami i tym, w co wierzę?
- Jeśli czuję, że to nie jest dla mnie dobre, mówię sobie w myślach
„NIE, Nie zrobię tego”.
Podejmuję decyzję i przygotowuję odpowiedź - Odpowiadam na głos:
- mogę podać powody zgodne z prawdą:
„Nie smakuje mi”
„Muszę prowadzić samochód”
„Nie mogę pić ze względów zdrowotnych” - mogę użyć dowcipnej wymówki:
,,Poczekam na coś smaczniejszego” - przerzucić na dorosłego odpowiedzialność:
„Wiesz, nie mogę wziąć do ust ani kropli alkoholu – matka zabiłaby mnie, gdyby się o ty dowiedziała. Ona ma kompletnego świra na tym punkcie” - czasem wystarczy po prostu powiedzieć:
„Nie, dziękuję. Nie będę pił” i po prostu odejść bez wyjaśniania i tłumaczenia - zmienić temat rozmowy lub spróbować zastąpić plan picia jakimś innym pomysłem
- zapytać: ,,Czy jak nie wypiję,to odwrócicie się ode mnie plecami?”
- powiedzieć: „Chcę być tutaj z wami, ale nie chcę pić”
- mogę podać powody zgodne z prawdą:
- Sprawdzam, czy ta propozycja jest dla mnie dobra
- Należy:
-
- wyrażać swoje przekonania patrząc namawiającemu prosto w oczy,
- tak często informować, aż dotrze,
- nie przyjmować postawy defensywnej z powodu obelg
- Nie należy mówić rzeczy, które dotyczą innych osób, np.:
„Jesteście strasznie napaleni na to picie”
„Nie lubię ludzi, którzy piją”
„Alkohol jest dla przegranych”
-
- Przygotuj dziecko na ostateczne rozwiązanie - rozstanie z grupą i szukanie nowych kolegów, jeśli ci upierają się przy eksperymentach z piciem
materiał opracowała
na podstawie literatury
psycholog Ewa Chmielnicka
- Arendarska A., Wojcieszek K.: Przygotowanie do profilaktyki domowej. PARPA, Warszawa 1995.
- Drugi Elementarz, czyli Program Siedmiu Kroków. PARPA, Warszawa 1994.
- Pacewicz A.: Jak pomóc dziecku nie pić. PARPA, Warszawa 1993.
- Vogler R.E., Wayne R.B.: Nastolatki i alkohol. Kiedy nie wystarczy powiedzieć „nie”. PARPA, Warszawa 1999.
- Zajączkowski K.: Profilaktyka uzależnień a wartości. Wydawnictwo Jedność, Kielce 2002.